Page 35 - july52

วารสารวั ฒนธรรมไทย 33
จะเน้นภาษาปาก ซึ่งเป็ นภาษาที่ ต้ องการสื่ อสารกับคนส่ วนใหญ่
ที่มี ลั กษณะพู ดในชีวิตประจำวั น แต่ หากพิ จารณาตามลักษณะ
ของประโยคพบว่า หนังสื อพิมพ์ทั้ ง ๓ ฉบับ มีลั กษณะที่เหมือนกัน
คือ การใช้ประโยคแบบบาร็ อค (Barogue Sentence) คื อลักษณะ
ประโยคที่ ใช้ คำแบบหวือหวา โลดโผน เน้ นการสร้างภาษา
หรือสำนวนที่ แปลกใหม่ เพื่ อการเร้ าใจและกระทบใจผู้ อ่ าน
โดยไม่คำนึงถึ งกฎเกณฑ์ทางภาษาที่ถูกต้องมากนั ก
แนวคิดด้ านอวัจนภาษา พบว่า การใช้ เครื่ องหมายวรรคตอน
ต่าง ๆ เป็นการสื่อสารแบบอวั จนภาษาที่มี ความโดดเด่ นมาก
ในการพาดหั วข่าว หนั งสื อพิ มพ์ทั้ ง ๓ ฉบั บนั้น นิ ยมใช้
เครื่ องหมายวรรคตอนในการพาดหั วข่ าวอย่ างมาก เพื่อเน้นคำ
และข้ อความให้ มี ความรู้ สึกที่ รุ นแรงขึ้ น รวมทั้งการใช้ สี ประจำ
และการใช้ ตั วอักษรที่ มี ลั กษณะเฉพาะอย่างต่ อเนื่อง เป็นการสร้ าง
บุคลิ กของหนังสือพิ มพ์ ที่ ต้ องการให้ผู้ อ่ านจดจำ
แนวคิดเรื่องภาษาพาดหั วข่าว พบว่า ความแตกต่างของ
ภาษาพาดหัวข่ าวจะใช้สะท้ อนถึ งประเภทของหนังสือพิ มพ์ ที่ เป็น
ประเภทประชานิ ยมหรื อประเภทหนังสื อพิ มพ์ คุ ณภาพได้ เป็น
อย่างดี หนังสือพิ มพ์ไทยรัฐและเดลิ นิ วส์นั้ นถื อเป็นหนังสือพิ มพ์
ประเภทประชานิยมอย่ างแท้ จริ ง สะท้ อนได้ จากลักษณะของ
ภาษาพาดหั วข่ าวที่ มี ความสั มพันธ์กั บชนิ ดของข่ าวที่ ให้ความ
สำคัญ จึ งมุ่งเน้ นภาษาปากหรือภาษาชาวบ้ าน โดยใช้ คำที่สร้าง
สีสั น คำที่ เป็ นโวหารภาพพจน์ ใช้ สมญานาม ใช้ภาษา
ต่างประเทศในเกณฑ์สู ง รวมทั้ งนิยมสร้ างประโยคและสำนวน
ที่แปลก ๆ สั้น ๆ ไม่ คำนึ งถึงความถูกต้ องตามหลั กภาษา แต่จะเน้น
การสร้างความน่ าสนใจและสะดุ ดตาเพื่อให้ผู้ อ่ านติดตามซื้ ออ่ าน
อย่างต่อเนื่ อง ส่ วนหนั งสื อพิมพ์ สยามรั ฐในช่ วงแรกถื อเป็ น
หนังสือพิ มพ์ประเภทคุณภาพ เพราะใช้ภาษาที่ถู กต้ องตามหลั ก
ภาษาอย่างเคร่ งครัด แต่ต่ อมาเมื่อลั กษณะข่ าวเปลี่ยนไปทำให้
เปลี่ยนไปเป็นหนั งสือพิ มพ์ประเภทประชานิ ยม มี การใช้ภาษาพู ด
ภาษาต่างประเทศ ตั วย่อ คำเร้ าอารมณ์ สำนวนโวหาร
และสำนวนเปรียบเที ยบมากขึ้ น
หากพิ จารณาจากหน้าที่ และความสำคั ญของการพาด
หั วข่าวแล้วพบว่ า หน้ าที่หลั กของพาดหัวข่าวหนั งสือพิ มพ์สยามรัฐ
นั้ นจะมุ่งเน้ นในการสรุ ปประเด็ นสำคั ญของข่าวและเชิ ญชวน
ให้ผู้อ่ านได้ ทำความเข้าใจเบื้ องต้ นเกี่ยวกั บข่ าวก่อนที่ จะอ่ านเนื้อข่ าว
ต่ อไป ทำให้ภาษาพาดหั วข่าวมี ความชัดเจนและถู กต้ องมากกว่า
เมื่ อเปรียบเทียบกั บหนั งสือพิ มพ์ไทยรัฐและเดลินิ วส์ ที่ใช้ การพาด
หั วข่ าวแบบเน้นการทำให้ เกิดรู ปลั กษณ์ เด่นของข่าว ที่ มี บุ คลิ ก
ลั กษณะเฉพาะของหนังสื อพิมพ์ ที่ นิ ยมเรี ยกร้ องความสนใจ
ด้ วยการพาดหั วข่าวด้ วยภาษาที่ สะดุดตา สร้ างสี สันและอารมณ์
ร่วมกั บผู้อ่ าน โดยใช้สำนวนที่ เกินความจริง ทำให้ภาษาที่ ใช้ไม่ค่ อย
มี ความถู กต้ องตามมาตรฐาน และที่สำคัญเป็ นการสร้ างหลัก
ภาษาเฉพาะของตนเองขึ้นมาใช้ในการพาดหั วข่าว
ส่วนการพาดหั วข่าวที่มี ความมุ่ งหมายในการบันทึกข่ าว
และการโฆษณาข่ าวพบว่ า หนังสือพิมพ์ สยามรั ฐจะมีความมุ่ งหมาย
ของการพาดหัวข่ าวที่เน้ นในเรื่ องของการบั นทึ กข่ าวมากกว่ า
การโฆษณาข่าว กล่ าวคือ ประโยคหรื อข้ อความที่ ใช้ นั้ นเป็ น
ประเด็ นที่ สำคัญหรื อหัวใจของเนื้ อข่าวที่ มี ความต้องการให้ผู้ อ่ านรู้
เรื่องและเข้ าใจข่ าวในเวลาสั้ นที่สุด ในขณะที่หนังสื อพิ มพ์ไทยรัฐ
และเดลิ นิ วส์นั้ น มี ความมุ่ งหมายของการพาดหัวข่าวที่ เน้นการ
โฆษณาข่าวมากกว่ าการบันทึกข่ าว เนื่ องจากลั กษณะภาษาที่ ใช้
ในการพาดหั วข่าวนิ ยมทำให้ เป็นภาษาที่สร้ างความตื่ นเต้ นและ
สะดุดตา เพื่อจูงใจให้ ประชาชนได้ ซื้อหนั งสือพิ มพ์ไปอ่านข่าวต่ อ
ไป
ดั งนั้ น งานวิ จั ยเรื่ องนี้ คงทำให้ ผู้ ที่ สนใจได้ ทราบถึง
พัฒนาการการใช้ภาษาของหนั งสือพิ มพ์ไทย ตั้ งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๑-
๒๕๔๐ ที่ผ่ านมา และสามารถนำข้ อมู ลจากงานวิจั ยดังกล่ าว
มาเป็ นแนวทาง เพื่ อพั ฒนาการใช้ ภาษาในหนั งสื อพิ มพ์ ไทย
ที่ นั บวั นในปั จจุบั นนี้ มี แต่ ความวิ บั ติ ของภาษา ไปสู่ทิ ศทาง
ที่ สร้ างสรรค์ต่ อไปในอนาคต
ข้อมูลอ้างอิงจากงานวิจั ย เรื่อง พั ฒนาการการใช้ภาษาของหนั งสื อพิมพ์ไทย ตั้ งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๑-๒๕๔๐
โดยอวยพร พานิช งานวิ จัยนี้ได้ รับทุ นอุดหนุนการวิจั ยจากสำนักงานคณะกรรมการวั ฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม
ลั กษณะการนำเสนอข่าวในหน้ าหนั งสือพิ มพ์ไทยปั จจุบั น