วารสารวั
ฒนธรรมไทย
11
๓
แล้
วเพลงกล่
อมเด็
กภาคกลางนั้
นมี
ลั
กษณะ
อย่
างไร ผมซึ่
งเข้
าไปใช้
ชี
วิ
ตอยู่
ในเมื
องกรุ
งเสี
ยตั้
งนาน
ก็
ยั
งไม่
เคยได้
ยิ
นเลยสั
กครั้
ง จึ
งตกเป็
นหน้
าที่
ของคุ
ณพ่
อ
ที่
ต้
องเล่
าให้
ลู
กหลานฟั
งถึ
งลั
กษณะของเพลงกล่
อมเด็
ก
ภาคกลาง
เพลงกล่
อมเด็
กภาคกลาง
เป็
นที่
รู้
จั
กแพร่
หลาย
และมี
การบั
นทึ
กไว้
เป็
นหลั
กฐานมากกว่
าเพลงกล่
อมเด็
ก
ภาคอื่
น แต่
ไม่
มี
ชื่
อเฉพาะสำหรั
บเรี
ยกเพลงกล่
อมเด็
ก
ภาคกลาง เนื่
องจากขึ้
นต้
นบทร้
องด้
วยคำหลากหลายชนิ
ด
ตามแต่
เนื้
อหาของเพลง โดยเนื้
อหาของเพลงกล่
อมเด็
ก
ภาคกลางได้
สะท้
อนให้
เห็
นถึ
งความรั
ก ความผู
กพั
น
ระหว่
างแม่
กั
บลู
ก โดยมี
ถ้
อยคำที่
ใช้
เรี
ยกลู
กว่
าเจ้
าเนื้
อ
ละเอี
ยด เจ้
าเนื้
ออุ่
น เจ้
าเนื้
อเย็
น สุ
ดที่
รั
ก สุ
ดสายใจ
และสะท้
อนให้
เห็
นความเป็
นอยู่
ของคนไทยภาคกลาง
ในด้
านต่
าง ๆ เช่
น ความเจริ
ญทางวั
ตถุ
ประเพณี
วั
ฒนธรรม
ต่
าง ๆ ความศรั
ทธา ความเชื่
อคุ
ณธรรมประจำใจ
อารมณ์
ขั
น และการทำมาหากิ
นของประชาชน
และเนื้
อหาของเพลงยั
งให้
ความรู้
ด้
านต่
าง ๆ เช่
น
ความรู้
ทางภาษา ธรรมชาติ
วิ
ทยา วรรณคดี
นิ
ทาน
ภู
มิ
ศาสาตร์
ประวั
ติ
ศาสตร์
แบบแผนการปกครอง และ
ครอบครั
ว
ลั
กษณะทำนองและลี
ลาของเพลงกล่
อมเด็
ก
ภาคกลางจะเป็
นการขั
บกล่
อมอย่
างช้
า ๆ เช่
นเดี
ยวกั
บ
ภาคอื่
น ๆ กลุ่
มเสี
ยงก็
จะซ้
ำ ๆ เช่
นกั
น แต่
จะเน้
นการใช้
เสี
ยงทุ้
ม เย็
น และยึ
ดคำแต่
ละคำให้
เชื่
อมกลื
นกั
นไปอย่
าง
ไพเราะ อ่
อนหวาน ไม่
ให้
มี
เสี
ยงสะดุ
ด ก็
เพื่
อให้
เด็
กฟั
ง
จนหลั
บสนิ
ทในที่
สุ
ด
แม่
ฟั
งพ่
อเล่
าจนจบก็
อดไม่
ได้
ที่
จะแซวพ่
อกลั
บ
บ้
างว่
า ไม่
เสี
ยที
ที่
เคยเป็
นอาจารย์
สอนวิ
ชาภาษาไทย
มาก่
อน
…หลานตั
วน้
อยทั้
ง ๒ คน หลั
บตาพริ้
มอยู่
บน
ตั
กคุ
ณยาย ผมกั
บน้
องสาวจึ
งช่
วยกั
นอุ้
ม
เด็
ก ๆ ไปที่
เตี
ยงนอน ส่
งหลาน ๆ เข้
านอน
แล้
วคราวนี้
ก็
เป็
นที
ของผมบ้
างล่
ะ นาน ๆ จะได้
นอนหนุ
น
ตั
กแม่
สั
กที
พ่
อเห็
นผมเลี
ยนแบบหลาน ๆ ก็
ได้
แต่
นั่
ง
หั
วเราะและบอกว่
าผมไม่
ยอมโตเสี
ยที
คราใดเมื่
อได้
นอน
หนุ
นตั
กแม่
ครานั้
นความรู้
สึ
กในวั
นวานก็
หวลกลั
บมา
ทุ
กครั้
ง ภาพเมื่
อผมยั
งเป็
นเด็
กเล็
ก ๆ ที่
ชอบนอนหลั
บบน
ตั
กแม่
อี
กทั้
งเสี
ยงเพลงกล่
อมเด็
กที่
แม่
ร้
องกล่
อมทุ
กค่
ำคื
น
ก็
แว่
วเสี
ยงมา
“นกขมิ้
นเหลื
องอ่
อนเอย ค่
ำแล้
วจะนอนที่
ตรงไหน
จะนอนไหนก็
นอนได้
สุ
มทุ
มพุ่
มไม้
ก็
เคยนอน
ลมพระพายชายพั
ดมาอ่
อนอ่
อน เจ้
าเคยมานอนรั
งเอย”
เสี
ยงของแม่
แม้
ไม่
ได้
ไพเราะอย่
างนั
กร้
อง
มื
ออาชี
พ แต่
เสี
ยงนี้
ทำให้
ผมรู้
สึ
กได้
ถึ
งความรั
ก ความ
ห่
วงใย ความเอื้
ออาทรของแม่
ที่
มี
ต่
อลู
กเสมอมา. . .
“แม่
ครั
บผมรั
กแม่
”