Page 68 - Culture3-2016
P. 68
๒
๑
ภาษากยู /กวย
ภาษากูยมีความแตกต่างกับภาษากวยนิดหน่อย แต่
เจ้าของภาษาสามารถสื่อสารและเข้าใจกันได้เป็นอย่างดี
ตวั อย่างเช่น กยู -กวย = คน มยู -มวย = หนงึ่ โตง-ตงู = มะพรา้ ว
๓
อะจงี -เจยี ง=ชา้ งโดย-ดอย=กนิ เหนยี -นา=นาเบยี บ-บาบ=บาป
เหมีย-มา = ฝน เป็นต้น คาศัพท์บางคาก็ใช้แตกต่างกันบ้าง
เช่น โค-ชีลกวด = กางเกง อะเป-อะเนอื ว = น้า
พยัญชนะต้นภาษากูย/กวย ได้แก่ /ก ค ง จ ช ซ ญ ด ต การเรียงคาในประโยค มีลักษณะ ประธาน-กริยา-กรรม
ทนบปพมยรลวอฮ/(หน่วยเสียงรจะปรากฏเฉพาะ เชน่ ฮยั ซะมฮุ ปราณี <ฉนั -ชอื่ -ปราณ>ี = ฉนั ชอื่ ปราณี งยั แน ฮยั
ในภาษากูย)พยัญชนะสะกดภาษากูย/กวยแสดงลักษณะ จาดอยนึงบจักา<วัน-น้ี-ฉัน-กนิ-ข้าว-กบั-แกง-ปลา>=วนันี้
ของภาษากลุ่มมอญ-เขมรท่ีชัดเจน ได้แก่ /ก ง จ ญ ด น บ ย ฉันกินข้าวกับแกงปลา เอม บออ์ <อร่อย-คาแสดงคาถาม> =
รลอ์ฮ/สระได้แก่/อะอาอิอีอึอืออุอูเอะเอแอะแอ อร่อยไหม เอม วาอ์ <อร่อย-คา ลงท้าย> = อร่อยค่ะ
โอะ โอ เอาะ ออ เออะ เออ เอียะ เอีย อัวะ อัว เอือะ เอือ เอา/
และไม่มีระดับเสียงวรรณยุกต์แต่ใช้ลักษณะน้าเสียงท่ีเกิดกับ ภาษากับภูมปิัญญากูย/กวย
สระสาหรบัแยกความหมายได้แก่น้าเสยีงปกติเช่นวิ=งาน นอกจากลักษณะโครงสร้างทางภาษาแล้วคนกูย/
ดฮุ = ถกู นา้ เสียงใหญ่ ต่าทุ้ม เช่น วิ่ = แหวก มุ่ฮ = จมกู
กวยยังมีองค์ความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นที่โดดเด่น คือ
คาที่มีสองพยางค์ คนกูย/กวยเวลาออกเสียงจะเน้นหนัก การทอผ้าไหม และการเลี้ยงช้างซ่ึงส่วนใหญ่จะเป็นคนกูย
พยางค์ที่สอง ได้แก่ อาจอ = หมา กะนัย = หนู กะซัน = งู มากกว่า โดยเฉพาะกูยท่ีอยู่ในเขตจังหวัดสุรินทร์ จะเห็นได้ชัด
อะลอี์=หมูเกาเทอ่ืง=แมงปอ่งแตก่ม็คีาสองพยางคอ์กีแบบหนงึ่ ในกลุ่มชาวกูยท่ีเรียกว่ากูยอาจีงหรอื กยูอาเจยีงเขมรสุรินทร์
ที่ออกเสียงพยางค์แรกเพียงไม่เต็มเสียงหรือเต็มพยางค์ และ เรยี กวา่ กยู ดา เรย็ ภาษาทคี่ นกยู ใชฝ้ กึ ชา้ งเรยี กวา่ ภาษาผปี ะกา
จะแปรไปตาแหน่งการเกิดเสียงพยัญชนะต้นของพยางค์ที่สอง ซงึ่ เป็นภาษาเฉพาะทคี่ นกยู ใช้สอื่ สารกนั ในระหวา่ งการเดนิ ทาง
เช่น อึมปลอน = วิ่ง อนึ แท่ล = ไข่ องึ เคียบ = น้อยหน่า
ไปคล้องช้าง
66
