Page 27 - Culture3-2016
P. 27
๑ น้าผึ้ง เมืองสุรินทร์ หรือ สารวม
ดีสม กับวงกันตรึมที่เธอฝึกสอน
สืบสานเพลงพื้นบ้านให้
ยังคงบรรเลงอยู่ในถิ่นอีสานใต้
๒ ความนิยมชมชอบของวงกันตรึม
แพร่หลายไปในหลากหลายสื่อ
จนกงั วานไกลพน้ เขตแดนอสี านใต้
ไปยังภูมิภาคอื่นๆ
๑
ที่ต่างพื้นท่ีก็มีทานองร้องและทานองดนตรีต่างกัน ไม่ว่าเป็น
ที่จังหวัดสุรินทร์ก็มี น้าผึ้ง เมืองสุรินทร์, เนตรนาง อรุณรุ่ง
๒
บ้านเบาะอุ่น, แก้วตา จามิกรณ์ ที่จังหวัดบุรีรัมย์มี เพชรวิไล
ยุคพัฒนา,เพลินจติรบุรีรัมย์,ร่มเย็นสจัธรรมเจ้าของรางวลั
กันตรึมดีเด่นแห่งบ้านหัวช้าง เป็นต้น ทุกวันนี้สามารถหาฟัง
กนัตรึมได้จากงานแสดงสดและการบนัทกึเสียงที่มจีาหน่ายทั้ง
แผ่นซดี ี/ดวี ีดี คาราโอเกะ กระทง่ั เอม็ วีก็มี
ของชาวไทยเชื้อสายเขมร เป็นเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมดนตรี
แม้ว่ารปูแบบของกันตรมึจะเปลยี่นแปลงไปแต่ยังใช้วิธี ของถน่ิอสีานใต้ทย่ีงัคงมเีสน่ห์เสมอมา
การถ่ายทอดความรู้แบบเดิม คือ การซึมซับ เลียนแบบ และ “บองปะโอนโกนเจา เซราะกราวเซราะกน็อง .....
บ่มเพาะ และยังคงพิธีกรรมต่างๆ เช่น การมอบตัวเป็นศิษย์ เยงิ ปรวมคเนยี เกดิ เซราะแซรขะแมรไ์ ทย .....”
พิธีไหว้ครู การทาเคร่ืองดนตรี ฯลฯ ทาให้กันตรึมไม่ว่าจะ (พน่ี อ้ งลกู หลาน ในประเทศหรอื นอกประเทศ...เรารว่ มกนั
ปรับไปอย่างไรจึงยังคงจิตวิญญาณท่ีสะท้อนความเชื่อและวิถี
เกดิ บนแผ่นดนิเขมรไทย)
หนังสืออ้างอิง
บุษกร บิณฑสันต์, ขาคม พรประสิทธิ์ และ ปกรณ์ รอดช้างเผื่อน. กันตรึม. กรุงเทพฯ : สานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ๒๕๕๖.
ภูมิจิต เรืองเดช. เพลงพื้นบ้านกันตรึม. (เอกสารวิชาการ งานสมบัติอีสานใต้ ครั้งที่ ๓). กรุงเทพฯ : ศูนย์วัฒนธรรม วิทยาลัยครูบุรีรัมย์. ๒๕๒๗.
วีณา วีสเพ็ญ. กันตรึม. กรุงเทพฯ : บริษัท วัชรินทร์การพิมพ์ จากัด. ๒๕๒๖.
โดย รองศาสตราจารย์ ภูมิจิต เรืองเดช และคณะ ๒๕๕๐.
การละเล่นกันตรึม เพลงพื้นบ้านชาวไทยเขมรในจังหวัดบุรีรัมย์และจังหวัดสุรินทร์
โดย วรวิทย์ วราสินธ์, เสาวภา พรสิริพงษ์
การเปลี่ยนผ่านบทบาทหน้าที่ดนตรีกันตรึม : จากดนตรีศักดิ์สิทธิ์สู่ดนตรีพาณิชย์
25
กรกฎาคม-กนั ยายน ๒๕๕๙
