Page 28 - Culture1-2016
P. 28
บนั เทงิ ศลิ ป์
กนกวรรณ โสภณฯ เรอื่ ง
สายณั ห์ ชนื่ อดุ มสวสั ดิ์ ภาพ
ลิเก...
มหรสพ
ขวัญใจชาวบ้าน
เม่ือ
เอ่ยถึงลิเกหรือยี่เก ภาพจาของทุกคนคง
ปรากฏเป็นการแสดงประเภทหนึ่งที่อยู่คู่สังคมไทยมา
ชา้ นาน ผกู พนั ใกลช้ ดิ กบั ชาวบา้ นรา้ นตลาด พบไดต้ าม
งานวัด งานศพ งานบวช หรืองานรื่นเริงบันเทิงต่างๆ
นกั แสดงสวมชดุ หรหู ราปกั เลอื่ มวบิ วบั แพรวพราว ตงั้ แต่
ศีรษะลงมาจนถึงสวมถุงเท้าสีขาวอันเป็นเอกลักษณ์
แตง่ หนา้ เขม้ จดั ทงั้ ชายและหญงิ มที งั้ บทพดู การรอ้ ง และ
การรา อยา่ งออ่ นชอ้ ยงดงาม สอดคลอ้ งไปกบั ทว่ งทา นอง
ดนตรปี ระกอบทคี่ นุ้ เคยสว่ นเรอ่ื งราวทแี่ สดงมที งั้ รว่ มสมยั
เรอ่ื งแตง่ ขน้ึ ใหม่ และเรอื่ งในวรรณคดแี ตด่ ดั แปลงบทพดู
ให้เข้ากับยุค ที่ขาดไม่ได้คือมุกตลกขบขันที่บางคราก็
แทรกสลบั ดว้ ยเรอื่ งสองแงส่ องงา่ ม พอเรยี กเสยี งหวั เราะ
และดงึ ดดู ใหค้ นดเู ฝา้ ตดิ ตาม
อะไรทาให้ลิเกคงยืนหยัดและยังได้รับความนิยม
ไม่ถูกกลืนหายไปในยุคสมัยที่เต็มไปด้วยสื่อบันเทิงซ่ึง
สามารถหาชมทุกส่ิงอย่างบนโลกใบนี้ได้อย่างรวดเร็ว
เพยี งปลายนว้ิ สมั ผสั
ลิเกเดก็ เตรียมออกโรงส่หู นา้ เวที เปน็ อีกหนงึ่ รุ่นทมี่ าต่อเติมลมหายใจ
และบทถดัไปของลเิกไทย
26
