นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๓ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 117
117
กรกฎาคม-กั
นยายน ๒๕๕๗
ประเพณี
ไทยภาคเหนื
อ
สงวน โชติ
สุ
ขรั
ตน์
สำ
�นั
กพิ
มพ์
ศรี
ปั
ญญา, ๒๕๕๓
มรดกทางวั
ฒนธรรม ‘ภาคเหนื
อ’
เรี
ยบเรี
ยงโดย ผศ.วิ
มล จิ
โรจพั
นธุ์
และคณะ
สำ
�นั
กพิ
มพ์
แสงดาว, ๒๕๕๑
เครื่
องปั้
นดิ
นเผา
สำ
�นั
กพิ
มพ์
คติ
, ๒๕๕๔
หนั
งสื
อเล่
มนี้
กล่
าวถึ
งประเพณี
ประจ�
ำถิ่
นของชาวบ้
านภาคเหนื
อ ซึ่
งผู
้
เขี
ยนได้
เรี
ยบเรี
ยงขึ้
นจากการท่
องเที่
ยวไปศึ
กษาตามหมู
่
บ้
าน ต�
ำบล อ�
ำเภอ และจั
งหวั
ดต่
างๆ
ของภาคเหนื
อ ซึ่
งบางท้
องถิ่
นก็
มี
แตกต่
างกั
นไปบ้
าง และประเพณี
บางอย่
างก็
ตรงกั
บทาง
ภาคกลาง บางอย่
างก็
คล้
ายคลึ
งกั
บภาคอี
สาน จะผิ
ดเพี้
ยนก็
เพี
ยงข้
อปลี
กย่
อยบางประการ
เท่
านั้
น ทั้
งนี้
แสดงว่
าแรกเริ่
มเดิ
มนั้
นต้
นประเพณี
มาจากแหล่
งเดี
ยวกั
น
มรดกทางวั
ฒนธรรม เป็
นสิ่
งที่
เกิ
ดจากการสร้
างสรรค์
ของมนุ
ษย์
ในอดี
ต และได้
รั
บ
การสื
บทอดกั
นต่
อมาถึ
งปั
จจุ
บั
นทั้
งในรู
ปธรรมและนามธรรม ที่
กล่
าวถึ
งในเล่
มนี้
ไม่
ว่
า
จะเป็
นมรดกทางวั
ฒนธรรมภาคเหนื
อแบบใดก็
ตาม จะเห็
นได้
ว่
าสิ่
งต่
างๆ เหล่
านั้
น เป็
นตั
ว
ชี้
ชั
ดถึ
งการพั
ฒนาการของสั
งคมอั
นเป็
นรากฐานความเจริ
ญของท้
องถิ่
นที่
มี
ความส�
ำคั
ญ
เยาวชนรุ่
นต่
อมาควรอนุ
รั
กษ์
และสื
บทอดไว้
เพื่
อการเรี
ยนรู้
และพั
ฒนาต่
อไป
หนั
งสื
อ “เครื่
องปั
้
นดิ
นเผา” เล่
มนี้
น�
ำเสนอเรื่
องราวของเครื่
องปั
้
นดิ
นเผาไทยจาก
แหล่
งเตาเผาต่
างๆ แบ่
งตามยุ
คสมั
ย ตั้
งแต่
ก่
อนประวั
ติ
ศาสตร์
ในวั
ฒนธรรมบ้
านเชี
ยง และ
วั
ฒนธรรมบ้
านเก่
า เครื่
องปั้
นดิ
นเผาสมั
ยประวั
ติ
ศาสตร์
ศิ
ลปะทวารวดี
หริ
ภุ
ญชั
ย ศรี
วิ
ชั
ย
ลพบุ
รี
และเครื่
องสั
งคโลก ขณะที่
ราชส�
ำนั
กและชนชั้
นสู
งในสมั
ยอยุ
ธยาตอนปลาย และ
ต้
นรั
ตนโกสิ
นทร์
นิ
ยมเครื่
องถ้
วยเบญจรงค์
และเครื่
องถ้
วยลายน�้
ำทอง ซึ่
งได้
รั
บอิ
ทธิ
พล
มาจากจี
น และล่
วงเข้
าสู่
ปั
จจุ
บั
นที่
เป็
นยุ
คของเครื่
องปั้
นดิ
นเผาไทยร่
วมสมั
ย
I...,107,108,109,110,111,112,113,114,115,116
118,119,120,121,122