Page 55 - mar53

๕๓
คือ วงดนตรีไทยขนาดใหญ่ที่มาจากการรวมตัวของศิษย์
ครูอุ ทัย แก้วละเอียด ค่ำ�คืนนั้นครู ตีระนาดด้วยท่วงท่า
ที่แข็งแรง ว่องไว ทั้ งที่ปัจจุบันครุอายุถึ ง ๗๗ ปีแล้ว
แต่เสียงระนาดของครูยังกังวาลใส แม่นยำ� สมกับเป็น
หนึ่งในศิษย์ เอกของหลวงประดิษฐ์ไพเราะ ความเป็น
ไทยในตัวผมเริ่มฮึกเหิมขึ้นที ละน้อยจากเสียงดนตรีไทย
ที่บรรเลงโดยวงศิ ษย์จากโรงเรียนเทพศิริ นทร์และจาก
หลากหลายสถาบัน และต่อด้ วยการแสดงโขน เรื่อง
รามเกียรติ์ ตอน นางลอย โดย ครู จตุพร รัตนวราหะ
ผู้สวมบทยักษ์ใหญ่ทศกั ณฑ์ นับแต่ปี พ.ศ.๒๔๙๘ ที่ครูได้
สวมบททศกัณฐ์เป็นครั้ งแรกจวบจนถึงวันนี้ ครูได้ทำ�ให้
ทศกัณฐ์กลายเป็นยักษ์ที่มี ชีวิตอยู่ ในจิตใจของผู้ชมอย่าง
ไม่เสื่อมคลาย
และนานมากแล้วที่ ผมไม่ได้เห็นดาวประดับฟ้ า
บนเวทีคอนเสิร์ต เธอผู้ เป็นขวั ญใจของใครต่อใคร แม้
ในค่ำ�คืนนี้ แม่มัณฑนา โมรากุล จะไม่ได้ขับกล่อมผู้ฟัง
เนื่องจากสุขภาพไม่เอื้ออำ �นวย แต่ผมก็รั บรู้ได้ถึ งความ
สุขใจของเธอผ่านรอยยิ้มและเสียงหัวเราะตลอดเวลาใน
การพูดคุยบนเวที และแล้วช่วงเวลาแห่งความสนุกสนาน
ก็เปิดฉากขึ้น เวทีถูกปรับเปลี่ยนให้มี บรรยากาศคล้ายกับ
งานวัด หางเครื่องวิ่งออกมาเต็มเวที เสี ยงเพลงลูกทุ่ง
หลายบทเพลงที่ ถู กถ่ ายทอดโดยศิลปินลูกทุ่ งชั้ นนำ �
ผลั ดเปลี่ ยนกั นขึ้นมาสร้ างความคึ กครื้ นให้ กั บผู้ชม
ภายใต้การควบคุมวง และเรียบเรียงเสียงประสานโดย
อาจารย์ประยงค์ ชื่นเย็น ผู้ที่ทำ�ให้บทเพลงลู กทุ่งเปี่ยม
เสน่ห์
เมื่อบทเพลงพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตน-
ราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี “ส้มตำ�” จบลง ศิลปิน
แห่ งชาติทั้ ง ๙ ท่านก็ ก้ าวขึ้นสู่เวทีอี กครั้ ง ผู้ ชมใน
หอประชุมต่ างพร้อมใจกันปรบมื อให้เกียรติ และแสดง
ความยินดี แก่ศิลปินผู้ ที่มีความอุตสาหะพยายาม และ
มุ่ งมั่นในการสร้างงานศิลปะมาตลอดชั่วชีวิต
เมื่อม่ านเวที เลื่ อนต่ำ �ลง แสงไฟในหอประชุม
สว่ างไสวขึ้นอีกครั้ ง อั นเป็ นสั ญญาณว่ าการแสดง
ได้ จบลงแล้ว แต่เสี ยงปรบมื อของผู้ชมคงยั งกึกก้อง
อยู่ ในโสตประสาท ห้ วงคำ�นึ งของผมตอนนั้ นกลั บ
เต็ มไปด้ วยความคิ ดที่ ว่ า ศิ ลปะคื อสิ่ งที่ ยิ่ งใหญ่
เหลื อเกิ น ศิ ลปะสร้ างความสวยงาม ความสุ ข
ความอิ่ มเอม ทำ �หน้ าที่ สะท้ อนภาพความเป็ นจริ ง
และนำ �เรื่องราวที่เกิ ดขึ้นในอี กมุมหนึ่ งของโลกมา
ถ่ายทอดให้ผู้คนได้รับรู้ ศิลปินแห่งชาติ จึงมิได้เป็ นเพียง
ผู้สร้ างงานศิ ลป์ เท่านั้ นแต่ยั งเป็นกำ �ลังสำ �คัญในการ
จรรโลงและรั กษาศิ ลปวัฒนธรรมของไทยให้ คงอยู่คู่
ชาติตลอดไป