โดยเฉพาะคนล้
านนามี
ความเชื่
อตามชาดกว่
าเป็
นพื
ช
ที่
มี
พลั
งแห่
งความศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
เรี
ยกตามภาษาถิ่
นว่
า ส้
มป่
อย
เป็
นตั
วแพ้
สิ่
งจั
ญไร อั
ปมงคล ชั่
วร้
าย (แพ้
เป็
นภาษาถิ่
น
เหนื
อ หมายถึ
ง ชนะ) และคำ
�ว่
า ป่
อยหมายถึ
งปลดปล่
อย
สิ่
งจั
ญไรทั้
งหลายให้
หลุ
ดพ้
นจากชี
วิ
ตคนเรา ชาวบ้
านจะเก็
บ
ฝั
กส้
มป่
อยในช่
วงเดื
อน ๕ เป็
ง หรื
อ ขึ้
น ๑๕ ค่ำ
� เดื
อน ๕
เหนื
อ ประมาณเดื
อนมี
นาคม-เมษายน เรี
ยกส้
มป่
อยที่
เก็
บใน
เดื
อนนี้
ว่
า ส้
มป่
อยเดื
อน ๕ จะทำ
�ให้
ได้
ส้
มป่
อยศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
ยิ่
งขึ้
น
เมื่
อได้
เวลาเก็
บ ชาวบ้
านจะเลื
อกเก็
บฝั
กส้
มป่
อยที่
แก่
จั
ด นำ
�ไปตากในกระด้
งให้
แห้
งสนิ
ท เก็
บใส่
ตะกร้
า ไว้
ใช้
ในพิ
ธี
กรรมต่
างๆ ทั้
งพิ
ธี
มงคลและอั
ปมงคล ก่
อนนำ
�ไปใช้
จะ
นำ
�ฝั
กส้
มป่
อยไปผิ
งไฟพอให้
สุ
ก ส้
มป่
อยจะมี
กลิ่
นหอมเปรี้
ยว
จากนั้
นหั
กฝั
กส้
มป่
อยเป็
นชิ้
นเล็
กๆ แช่
ในน้ำ
� จะได้
น้ำ
�ส้
มป่
อย
ที่
มี
สี
เหลื
องอ่
อนๆ สำ
�หรั
บใช้
ในพิ
ธี
กรรมสำ
�คั
ญ
อย่
างไรก็
ตาม ในด้
านการปฏิ
บั
ติ
ชาวล้
านนานิ
ยม
ใช้
ส้
มป่
อยมาตั้
งแต่
โบราณ โดยเฉพาะอย่
างยิ่
ง ในเทศกาล
สงกรานต์
สำ
�หรั
บวิ
ธี
การใช้
จะใช้
ฝั
กแห้
งของส้
มป่
อยปิ้
งไฟให้
หอมแช่
ลงในน้ำ
�สะอาด ที่
มี
ผงขมิ้
นละลายเจื
ออยู่
เรี
ยกน้ำ
�นี้
ว่
า "น้ำ
�ขมิ้
นส้
มป่
อย" แต่
ระยะหลั
งนี้
ไม่
ค่
อยปรากฏการใช้
ขมิ้
นอี
ก แต่
นิ
ยมเติ
มน้ำ
�อบน้ำ
�หอมและเกสรแห้
งของดอกไม้
หอม เช่
นดอกสารภี
ดอกคำ
�ฝอยเป็
นต้
น
น้ำ
�มนต์
ศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
ชำ
�ระสิ่
งชั่
วร้
าย จากพระสงฆ์
หรื
อปู่
อาจารย์
ที่
นั
บถื
อ นอกจากคาถาที่
ร่
ายเป่
าลงไปแล้
ว ในน้ำ
�ยั
งมี
สิ่
งสำ
�คั
ญ ที่
ก่
อเกิ
ดความเชื่
อมั่
นแก่
ผู้
ศรั
ทธา คื
อส้
มป่
อย เป็
น
ส่
วนผสมหนึ่
งด้
วย
พิ
ธี
การสำ
�นึ
กบุ
ญคุ
ณและขอขมาผู้
ใหญ่
ที่
นั
บถื
อ
หรื
อการดำ
�หั
วในเทศกาลปี๋
ใหม่
เมื
อง ผู้
น้
อยถื
อขั
นข้
าวตอก
ดอกไม้
ธู
ป เที
ยน สิ่
งที่
ขาดไม่
ได้
คื
อ น้ำ
�ส้
มป่
อย ที่
ผู้
ใหญ่
ใช้
ลู
บหั
วหลั
งเสร็
จการให้
พร แล้
วสะบั
ดพรมให้
ลู
กหลาน เพื่
อ
เป็
นสิ
ริ
มงคลทั้
งตนเองและผู้
ที่
รั
ก
สิ่
งศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
ที่
นั
บถื
อ เช่
น พระพุ
ทธรู
ป พระเครื่
อง
ชาวบ้
านจะนำ
�น้ำ
�ส้
มป่
อยใส่
น้ำ
�อบน้ำ
�หอม เพื่
อสรงน้ำ
�พระ
ในวั
นปี๋
ใหม่
เมื
อง เช่
นกั
น
ประเพณี
งานบุ
ญที่
พ่
อแม่
ทุ
กคนต่
างรอคอยโอกาส
สร้
างกุ
ศลใหญ่
เพื่
อปรารถนาให้
ลู
กชายพาไปพบชี
วิ
ตที่
ดี
ใน
โลกหน้
าคื
อการบวชลู
กแก้
ว (บวชพระหรื
อเณร) น้ำ
�ส้
มป่
อยก็
เป็
นสั
ญลั
กษณ์
หนึ่
งของการชำ
�ระล้
างเนื้
อตั
ว ให้
บริ
สุ
ทธิ์
ก่
อน
เข้
าสู่
ร่
มกาสาวพั
สตร์
ปฏิ
บั
ติ
ธรรม
เหตุ
การณ์
ที่
ทุ
กคนไม่
อาจหลี
กพ้
นได้
คื
อ ความตาย
น้ำ
�ส้
มป่
อยก็
เข้
ามามี
บทบาทสำ
�คั
ญในงาน ใช้
อาบน้ำ
�ศพ เพื่
อ
ให้
ผู้
จากไปได้
พบสิ่
งดี
สู่
สุ
คติ
นำ
�ร่
างไปเผาที่
ป่
าช้
า กลั
บมา
ผู้
ที่
ยั
งอยู่
จะใช้
น้ำ
�ส้
มป่
อยล้
างมื
อ ลู
บผมเพื่
อป้
องกั
น สิ่
งชั่
วร้
าย
และไล่
เสนี
ยดจั
ญไรออกจากตั
ว ถ้
าเป็
นการเผาผี
ตายโหง ฝั
ก
ส้
มป่
อยที
่
นำ
�ติ
ดตั
วสามารถล้
างอาถรรพ์
จากผี
ไม่
ให้
ติ
ดตามมาได้
การสื
บชะตา สะเดาะเคราะห์
ประกอบพิ
ธี
ไหว้
ครู
เช่
น
ครู
ซอ ครู
หมอเมื
อง (หมอสมุ
นไพรพื้
นบ้
าน) หรื
ออื่
นๆ ล้
วน
มี
น้ำ
�ส้
มป่
อย เข้
ามาช่
วยให้
ขลั
ง
ชาวบ้
านยั
งมี
ความเชื่
อว่
า ถ้
าใครไปทำ
�สิ่
งไม่
ดี
ที่
เรี
ยกว่
า
ขึ
ด ทำ
�ให้
ตนเจอะเจอความชั่
วร้
าย ไม่
เป็
นมงคล สิ่
งที่
ช่
วยให้
บรรเทาเบาบางลงคื
อ น้ำ
�ส้
มป่
อย
ครู
อาจารย์
ผู้
มี
เวทมนตร์
คาถา ที่
นั่
งผี
ปู่
ย่
า (คนทรง)
เมื่
อทำ
�ผิ
ดข้
อห้
ามของครู
อาจารย์
บรรพบุ
รุ
ษ ที่
เรี
ยกกั
นว่
า
ผิ
ดครู
หรื
อบุ
คคลที่
มี
คาถาอาคมที่
บั
งเอิ
ญไปลอดราวตากผ้
า
หรื
อร้
านบวบ (เชื่
อว่
าจะทำ
�ให้
คาถาอาคมเสื่
อม) น้ำ
�ส้
มป่
อยก็
ช่
วยให้
สถานการณ์
ดี
ขึ้
น และมี
ของดี
ในตั
วได้
ดั
งเดิ
ม
ส้
มป่
อย กั
บวิ
ถี
ชี
วิ
ตชาวชนบทล้
านนาเกี่
ยวข้
อง
สั
มพั
นธ์
กั
นมาช้
านาน เกื
อบจะทุ
กขั้
นตอนในการดำ
�เนิ
นชี
วิ
ต
ตั้
งแต่
เกิ
ด มาจนกระทั่
งหมดลมหายใจ
การเคารพความยิ่
งใหญ่
ในธรรมชาติ
และสิ่
งศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
ที่
มองไม่
เห็
น ก่
อให้
เกิ
ดพลั
งศรั
ทธากลายเป็
น ความเชื่
อมั่
น
นำ
�ไปสู่
การปฏิ
บั
ติ
ที่
ได้
ผล ดั
งนั้
น ผู้
คนจึ
งยกให้
ส้
มป่
อย เป็
น
สิ
่
งศั
กดิ
์
สิ
ทธิ
์
ควรคู
่
ชี
วิ
ตชาวล้
านนา ตลอดไป
๒๗