Page 43 - june53

๔๑
(๓) การกระจายอำ �นาจ
ระบบรัฐเป็ นระบบศูนย์ รวมอำ�นาจ การรวมศูนย์
อำ�นาจทำ �ให้ขาดความเป็ นธรรมและขาดประชาธิปไตย
ศี ลธรรมพื้ นฐานดังในข้อ (๑) จิตสำ �นึกประชาธิปไตย
ดั งข้อ (๒) และการมีส่วนร่ วมของประชาชนดังข้อ (๔)
เกิดขึ้นไม่ได้ ระบบรัฐรวมศูนย์จึงเป็นอุปสรรคของประชาธิปไตย
การเมืองที่ผ่านมาเป็ นการต่อสู้เพื่อเข้าใช้ อำ�นาจรัฐรวมศู นย์
หรือเผด็จการนี้ จึงเป็นระบอบเผด็จการไม่ ใช่ประชาธิ ปไตย
การจะสร้างระบอบประชาธิปไตยต้องกระจายอำ�นาจออกไป
อย่างทั่ วถึงสู่บุ คคล ชุมชนถ้องถิ่ น และภาคประชาสังคม
ระบบรั ฐต้ องปรั บตั ว จากระบบเผด็ จการไปสู่ ระบบ
ประชาธิปไตยที่ ต้องมีความรู้และทำ�งานเชิ งนโยบายเป็น
(๔) ประชาชนมีส่วนร่วมในกิจสาธารณะทุกระดับ
การที่ประชาชนมี ส่วนร่ วมในกิจสาธารณะทุกระดั บ
คือหัวใจของประชาธิปไตย แต่ระบบรัฐรวมศูนย์ดังกล่าวใน
ข้อ (๓) จะไม่สนใจสนับสนุนทั้ง ๆ ที่บัญญัติไว้ที่ในรัฐธรรมนูญ
พ.ศ.๒๕๕๐ มาตรา ๘๗ ว่ า รัฐต้ องสนั บสนุ นการมี
ส่วนร่ วมของประชาชนเป็นเอนกปริ ยาย คำ�ว่ารัฐต้อง เป็น
คำ �ที่แรงมาก เพราะรัฐย่ อมหมายถึงกลไกของรัฐทุกอย่าง
ทุกกระทรวง ทบวง กรม กองทัพ มหาวิทยาลัย องค์กรอิสระ
ต่าง ๆ จึ งควรศึกษามาตรา ๘๗ ไว้ ให้ดี ๆ และกลไกของรั ฐ
ทุกอย่างตั้งแต่รัฐบาลลงมาต้องปฏิ บัติ ถ้ากลไกของประเทศ
ทั้งหมดปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญอย่างจริงจังและจริงใจระบอบ
ประชาธิปไตยจะเกิดขึ้น มหาวิทยาลัยและภาคี ต่าง ๆ ควร
ก่อตัวกันขึ้นเข้ามาเร่งรัดตรวจสอบให้รัฐบาลเป็นผู้ นำ�ในการ
ปฏิ บัติตามรัฐธรรมนูญ มาตรา ๘๗ อย่างจริงจั ง จะขยาย
ความการรวมตัวร่ วมคิดร่ วมทำ�ในทุกพื้นที่ ทุกองค์กรและ
ทุกเรื่อง