Page 38 - Jan53

เสียงหั วเราะครึกครื้ นท่ามกลางบรรยากาศของ
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ จากประสบการณ์ตรงในช่ วงการ
เสวนา “เรียนรู้คู่คมเลนส์ : มองประวัติ ศาสตร์ท้องถิ่ น
ผ่านโรงเรียนทำ �หนังวัฒนธรรม” จากการประชุมวิชาการ
“ยุววิจัยประวัติศาสตร์ท้องถิ่น : ภูมิคุ้มกั นทางวัฒนธรรม”
ซึ่งเป็นโครงการที่อยู่ ภายใต้การสนั บสนุนของ สำ �นักงาน
คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ (สวช.) ร่วมมือทาง
วิชาการกับ สำ�นักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
และสถาบั นอุดมศึ กษาในพื้นที่ ผ่านการดำ�เนิ นงานของ
สถาบันรามจิตติโดยมีเป้าหมาย เพื่อส่งเสริมและสนับสนุน
ให้เยาวชนในเครือข่ายยุววิจัยประวัติศาสตร์ท้องถิ่นสามารถ
ผลิ ตสื่อสารคดี ทางประวั ติศาสตร์ และวัฒนธรรมท้ องถิ่น
สำ�หรับเผยแพร่ สาระสำ�คั ญจากการวิจัยอันเป็ นมรดกทาง
วัฒนธรรมไปสู่สังคมได้อย่างกว้างขวางและน่ าสนใจ โดย
ได้เริ่มต้นด้ วยการนำ�ร่องใน ๒ พื้นที่ ได้ แก่ จังหวั ดลำ�ปาง
และ ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยในการประชุมครั้งนี้ มี
นักเรี ยนระดับชั้ นมัธยมศึ กษา และครูที่ปรึกษาโครงการฯ
และผู้ประสานงานในพื้นที่ ภาคเหนือ ภาคใต้ และภาคกลาง
เข้าร่วมการประชุมจำ�นวนประมาณ ๕๐๐ คน
ในการเสวนาครั้งนี้ วิทยากรผู้ ทรงคุณวุ ฒิ ได้ ให้
ความสำ�คัญ คำ�แนะนำ� และสาระความรู้แก่เยาวชนอย่าง
น่าสนใจ ...
นางสาวนันทิยา สว่างวุ ฒิธรรม รองเลขาธิ การ
คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กล่าวว่า “สวช.ให้ความสำ�คัญ
กับวิถีชีวิ ตของชาติ และวัฒนธรรมของชุมชนในท้ องถิ่น
ต่างๆ และเมื่อมีโครงการนี้ที่เป็นงานวิจั ยของผู้เป็นเจ้าของ
วัฒนธรรมเอง โดยมี ครู อาจารย์ และพี่เลี้ยงคอยให้ คำ �
ปรึกษา แนะนำ� ก็ ทำ�ให้งานสำ�เร็จออกมาได้องค์ความรู้ทาง
ด้ านวัฒนธรรมท้องถิ่นมามากมาย สอดคล้องกับหน้าที่ของ
สวช. ที่ จะส่งเสริมและสนั บสนุนให้ เกิ ดความรู้ท้ องถิ่นเช่น
กัน ซึ่ งสวช.ก็ตระหนักและเห็นความสำ�คัญที่ จะปลูกจิต
สำ �นึกในเรื่องนี้ ผ่านกระบวนการทางประวั ติศาสตร์ ส่ง
เสริ มให้เกิดการสนใจ ใฝ่รู้ ที่ จะไปสืบค้นข้อมูล อันจะก่อ
ให้เกิดความรัก ความหวงแหน และร่วมกันพัฒนาชุมชน
ของตนเอง ทำ �ให้ชุมชุนเข้มแข็ง ซึ่ งเป็นเป้าหมายปลาย
ทางของงานวั ฒนธรรม...
...องค์ความรู้ที่ได้จากงานวิจั ย ก็ควรจะถ่ายทอดออก
มาเป็นรู ปธรรม เช่น การผลิตเป็นหนังสารคดีซึ่ งประกอบ
ด้ วย “ศาสตร์” และ “ศิลป์” สวช.เห็นถึงประโยชน์ ในด้าน
นี้ จึงให้ความสำ�คัญในการเสริมสร้างพลังจากการทำ�งานเป็น
ที มของยุววิ จัย เพื่อให้ แกนนำ �หรือตั วอย่างในการทำ �งาน
วั ฒนธรรมและเติบโตต่อไปเป็นกำ�ลังสำ�คัญของสังคม”
ครู เสกสรร หนองตรุด ครูใหญ่โรงเรี ยนทำ�หนัง
วั ฒนธรรม ได้แนะนำ�ว่า “สิ่งสำ�คัญของการทำ�หนัง คือ ต้อง
มี เป้าหมาย ซึ่งเป็นก้าวแรก หรือจุดเริ่ มต้นสำ�คัญที่ สุด เพื่อ
ต่ อเติมฝันของแต่ละคนให้เป็นจริงขึ้นมาได้ หนังของเรา
คื อ สิ่งที่ แทนตัวตนทำ�ในสิ่งที่แสดงความเป็นตั วตนของตัว
เอง ผ่ านมุมมองทางประวัติศาสตร์ วิถีชีวิ ต ความสัมพันธ์
ความเปลี่ ยนแปลงมากว่าการเก็บและเล่า สิ่ งที่ผมคิดว่า
สอนยากที่สุ ดก็คือ “หลุ มพราง” จากเทคนิคทางต่ างๆ ที่
ใช้ ในการนำ�เสนอ หรือ Effect เพราะหนังและสารคดีมีลูก
เล่ นในการนำ�เสนอเยอะ แต่จะทำ �อย่างไรให้มีคุณค่า งดงาม
มี เนื้อหา สาระ มองลึกลงไปให้เห็นถึงความสำ�คัญที่ แฝงอยู่
อย่างลึกซึ้ง”
เยาวนิศ เต็งไตรรัตน์...เรื่อง
มณฑล ยิ่งยวด...ภาพ
วิจัยวัฒนธรรม
๓๖