Page 24 - june52

วารสารวัฒนธรรมไทย 22
ครั้นเมื่อตรงกลางถนนสายตรงเกิดมีวงเวียนขนาดใหญ่ ที่ มีถนน
สองสายพุ่งเข้ามายังอนุสาวรีย์คื อถนนราชดำเนินกลางสายใหญ่
และถนนดินสอสายเล็ก จึ งทำให้ไม่สมดุลต่ อกันทั้ งขนาดและ
การหมุนเวียน กล่าวคือ ความกว้างของถนนราชดำเนิ นนั้นทำให้
ถนนดินสอเป็นซอยจนไม่รู้สึกว่าเป็นสี่ แยก ดังนั้ นการหมุนเวียน
ตามวงเวียนจึงประหนึ่ งกระแสน้ำไม่ไหลออกจากสายน้ำสายใหญ่
เหมือนแม่ น้ ำ ๔ สาย ไหลออกจากเขาพระสุ เมรุ ด้ วยเหตุนี้
ความเป็นประชาธิปไตยจึงมีลักษณะวนเวียนอยู่โดยรอบไม่ก้าวหน้า
อย่างที่ควรจะเกิดขึ้นหรือไม่ มีหนทางเข้ าใจตรงกันได้ สักครั้ง
เพราะสี่แยกนี้มี ถนนราชดำเนิ นที่มี ความกว้ างมากกว่าจะเป็น
สี่แยกที่มี ความกว้างเท่ากันทั้ง ๔ ทิศ ถนนดินสอจึงเหมือนลูกศร
พุ่งตรงทำร้ายรั ฐธรรมนูญเพื่ อให้ถนนราชดำเนินนั้นเป็นเส้ นทางหลัก
อย่างเดิม จึงไม่แปลกที่จะมีรัฐธรรมนูญเกิดขึ้นหลายฉบับให้วนเวียน
เปลี่ยนไปมา จนกว่าถนนดินสอนั้นจะถูกขยายให้มี ความกว้าง
เท่ากับถนนราชดำเนิน ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้ว่าจะสามารถขยายถนน
ให้มีความกว้ างเท่ากั น หรือไม่ก็ย้ายอนุสาวรี ย์แห่ งนี้ไปที่ อื่น
ซึ่งครั้งหนึ่งเคยมี ดำริจะรื้อย้ายอยู่เพื่อไม่ให้เป็นวงเวียนบนถนน
ดังนั้น อนุ สาวรีย์ ประชาธิปไตยจึงเป็ นสั ญลั กษณ์
ของประชาธิปไตยที่ มีรัฐธรรมนูญเป็นหลักการปกครองสูงสุด
ในยามใดที่มี ปั ญหาทางการเมื องจากรั ฐธรรมนู ญและระบบ
รัฐสภาหรือพรรคการเมือง แต่ละกลุ่มก็ มักจะยึดเอาอนุ สาวรีย์
แห่งนี้เป็นเวทีแสดงประชาธิปไตย หากจะมี การเคลื่อนไหวหรื อ
รวมพลก็จะใช้อนุ สาวรีย์แห่งนี้เป็นแหล่งรวมพลและยึ ดเป็นเวที
ที่แสดงข้อเรียกร้องจนถึ งการต่อสู้ เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ
ภาพฝูงชนกับอนุสาวรีย์ ประชาธิปไตยนั้นเป็นภาพชินตา
ที่เกิ ดขึ้นบ่ อยครั้ง เพราะเป็นจุ ดกลางระหว่ างสนามหลวงกับ
ทำเนียบรัฐบาล ดังนั้ นการแสดงพลังมหาชนจึงมักใช้เส้นทางนี้
เป็นเส้ นทางการต่อสู้ให้ได้ มาในสิ่ งที่ต้ องการ จากเหตุการณ์
๑๔ ตุลาคม ถึ ง ๖ ตุลาคม และ ๖ พฤษภาคม นั้น จึงสร้างทั้ง
ความสูญเสี ยและความสำเร็ จ อนุสาวรี ย์ประชาธิ ปไตยและ
ถนนราชดำเนิ นจึ งเป็ นสนามสู้ รบระหว่ างการใช้ อำนาจกับ
พลังประชาชน เป็นถนนที่นำประชาธิปไตยมาสู่การเปลี่ยนแปลง
ฐานอำนาจ เป็นสนามที่ ให้ความรู้ สึกหลากหลายอารมณ์
จากเหตุการณ์ทุกเหตุการณ์
ส่วนพระราชานุสาวรี ย์ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้ า
เจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๗ หน้ารัฐสภานั้น เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจ
ประชาธิปไตยที่ พระองค์ทรงพระราชทานให้ราษฎร อั นหมายถึง
ระบอบประชาธิ ปไตยที่มี กษัตริ ย์เป็ นประมุ ข อันเป็นลักษณะ
เฉพาะของประเทศไทยที่มีประชาธิปไตยแตกต่ างจากประเทศ
อื่น ๆ ในโลก
การปกครองแบบประชาธิ ปไตยนั้นมี รั ฐธรรมนูญ
เป็นหลักการปกครอง ดั งนั้นการต่อสู้เพื่อให้ เกิ ดประชาธิปไตย
ตามรัฐธรรมนูญทุกครั้งจึงให้ความสำคั ญกับอนุ สาวรีย์แห่งนี้มาก
เหมือนเป็นสัญลั กษณ์ เดียวของประเทศที่ สามารถเห็นได้ ง่ าย
และเข้าใจได้ ชั ดแจ้ งว่า รั ธรรมนูญเป็ นกฎหมายสำคั ญและ
เป็นแม่บทของประเทศ
ดังนั้ นการรั กษาประชาธิ ปไตยให้ มั่ นคงก็ คือ การมี
รัฐธรรมนู ญที่ เป็นประชาธิ ปไตย โดยมาจากความเห็ นชอบ
และการร่างจากผู้ แทนของประชาชนมากกว่ามีรั ฐธรรมนูญ
ที่ร่างโดยอำนาจที่ไม่ชอบธรรม
การสร้างประชาธิ ปไตยนั้นจึ งต้องอาศั ยความเข้ าใจ
และความเห็นต่ างเพื่อสร้ างสิ่งที่ ดี ร่วมกั น และความสามัคคี
ของราษฎรทุกหมู่ เหล่ าเท่ านั้นที่ สามารถทำให้บ้ านเมื องสงบ
ร่มเย็นและมี ประชาธิปไตยได้ อนุ สาวรี ย์ประชาธิปไตยแห่งนี้
แม้ว่าบางครั้งจะถู กใช้เป็นเวที สร้างความขัดแย้ งทางการเมือง...
ครั้ นเมื่อมี ความสงบร่มเย็ นเกิดขึ้น สถานที่ แห่ งนี้ ก็กลายเป็น
วงเวี ยนให้ ได้คิ ดว่า. . .ในไม่ช้ านั กเหตุการณ์ นั้ นก็กลั บมาอี ก
เมื่อประชาชนรู้ว่าสู ญเสียอำนาจอธิปไตยของเขาไป