Page 24 - july52

วารสารวัฒนธรรมไทย
22
ในชนบทที่ต่ าง ๆ ของรัฐแคลิฟอร์เนีย เนวาดา อริโซนา ยูท่าห์
เขียนภาพความประทับใจที่อุทยานแห่ งชาติ แกรนด์ แคนยอน
และเยาวชนแห่งชาติ ไซออน โดยจะใช้ เวลาอยู่สหรั ฐอเมริกา
ประมาณ ๓-๔ สัปดาห์ อันเป็นประสบการณ์ยิ่งใหญ่ ของชีวิ ต
และเมื่อยุ วศิลปินเดินทางกลับประเทศไทย ได้ นำประสบการณ์
ความรู้ไปเผยแพร่ บรรยายในมหาวิทยาลั ยของตนและโรงเรียน
ต่าง ๆ ในภูมิ ภาค แต่เสี ยดายที่ โครงการนี้ขาดตอนไป ๒ ปี
แล้ว...”
เจะอับดุลเลาะ เจ๊ะสอเหาะ ตัวแทนยุวศิลปิน รุ่นที่ ๑
กล่าวถึงประสบการณ์ ที่ ได้รั บโอกาสไปทัศนศึ กษาและดูงานที่
สหรัฐอเมริ กาว่า “...ตลอดระยะเวลาที่พำนักอยู่ที่อเมริกาอาจารย์
กมล และป้านวล ภรรยาของท่าน ให้ การดู แลและสนับสนุ น
พวกเราเป็นอย่างดียิ่ง อาจารย์พาไปดูผลงานศิลปะของศิ ลปิน
ระดับโลกทุกยุคทุ กสมัย พาไปดูสตูดิโอของศิลปินระดั บโลก...
...เหนือสิ่งอื่ นใด คือ การที่ ผมมีโอกาสได้ ใกล้ชิ ดกั บ
ศิลปินแห่งชาติ อาจารย์กมล ทัศนาญชลี ถือเป็นประสบการณ์
ที่มีคุ ณค่ามหาศาลที่ไม่ สามารถหาสิ่งใดมาเปรียบได้เลย เพราะ
ท่านได้สอนทั้งในเรื่องของรูปแบบ แนวคิด เทคนิค วิ ธีการในการ
สร้างสรรค์งานศิ ลปะ หรือแม้แต่วิถีทางของศิลปิ นที่ควรปฏิบัติ
ในการดำเนินชีวิต ปรัชญาความคิด ตลอดจนความรู้ความเข้าใจ
ในประวัติศาสตร์ศิ ลป์ ทำให้ ผมได้ มีพั ฒนาการในการอยู่บน
เส้นทางศิลปะ อันส่งผลมาถึงการศึกษาและหน้าที่การงานในปั จจุบัน
ของผมด้วย ผมต้องขอกราบขอบพระคุณอาจารย์ กมล ทัศนาญชลี
ศิลปินแห่ งชาติเป็นอย่างสูง ที่ได้เจี ยระไนก้อนกรวดจากปัตตานี
ก้อนนี้ ให้กลายเป็ นเพชรเม็ดงามที่ประกายแวววาวอยู่ ในวงการ
ศิลปะในเมืองไทย...”
ดวงกมล ยอดนวล ตั วแทนยุวศิลปิ น รุ่นที่ ๔ เล่าถึง
ความประทับใจจากประสบการณ์ว่า “ทั นทีที่ มาถึงสภาศิลปกรรม
ไทย-สหรัฐอเมริกาแห่งนครลอสแอนเจลิส หรือบ้านของอาจารย์กมล
ไม่น่ าเชื่อว่ าบ้ านหลังนี้ จะทำหน้ าที่มากมาย จนเกิ นกว่ า
ความหมายของคำว่าบ้าน เพราะยังเป็ นที่ทำงานศิลปะที่ ทำให้
เราได้เรี ยนรู้อะไรมากมาย และพร้อมจะเปิดต้ อนรั บเยาวชน
รุ่นแล้ วรุ่ นเล่ าได้เข้ ามาเก็ บเกี่ยวประสบการณ์ อย่างไม่รู้ จั ก
เหน็ดเหนื่อย ไม่ รู้ ว่าหากไม่มี อาจารย์กมล และโครงการดี ดี
แบบนี้ พวกเราจะได้ เดินทางมาสัมผั สประสบการณ์สุดวิเศษณ์
เช่นนี้ ด้วยวิธีใด ความประทั บใจเกิดขึ้ นมากมายแทบจะทุ กหน
ทุกแห่งที่เราได้ไปพบเจอมา ที่สำคัญเหนือสิ่ งอื่นใดคือ มิ ตรภาพ
อันดีของพวกเรา “ยุ วศิลปิ น” และความเอื้อเฟื้อความกรุ ณา
ของอาจารย์กมล พร้อมทั้ งอาหารอร่อย ๆ จากฝีมื อของป้านวล
และผู้เกี่ยวข้ องอีกหลาย ๆ ท่าน...
...ภูมิ ใจที่เคยได้ รับโอกาสดี ๆ เหล่ านั้น ทำให้ได้ รับ
ประสบการณ์ที่ดี มากมาย ทั้งเรื่ องของการเรียนและการปูพื้นฐาน
ที่ดีในเส้นทางการทำงาน...ถึ งวันนี้งานสอนศิ ลปะเด็กในสถาบัน
เล็กๆ แห่ งหนึ่ งที่ ได้ ทำอยู่ แม้ อาจจะไม่ ได้ สอนให้ เด็กโตขึ้ น
เพื่อทำงานศิลปะหรื อเป็นศิ ลปิน แต่ก็มี ความภูมิ ใจที่ได้ทำหน้าที่
ปลูกฝังศิลปะให้กับเมล็ดพันธุ์เล็กๆ เหล่ านั้น เพื่อจะเติบโตเป็น
พันธุ์ไม้ อย่างที่พวกเขาควรจะเป็นค่ ะ”
อาจารย์ กมล มีปณิ ธานในการสื บสานงานศิลปะสู่
ยุวศิลปินว่า “การได้เห็นความเจริญเติ บโตของเขา เราพอใจมาก
ที่ได้ สร้างคน ได้หยิบยกเพชรที่อยู่ในที่ต่าง ๆ มาช่วยเจียระไน
ให้เกิดประกายแสงเจิ ดจ้าเป็น ตัวตนของเขาเองได้ ... และ
ผมเชื่อว่าเมล็ ดพันธุ์ ต้นกล้าแห่งศิลปะวั นหนึ่งย่ อมเจริญเติบโต
ต่อไป “เปลวไฟแห่ งศิลปะ” ที่ ได้รั บจากคณะศิลปิ นแห่งชาติ
ย่อมมีผลดีต่อไปในอนาคต” และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็ได้
พิสูจน์แล้ วว่าท่ านได้ดำเนินหน้าที่ที่ พึง ประพฤติปฏิบั ติได้ อย่าง
สมบูรณ์ ในฐานะของการเป็น “ครู แผ่ นดิ นศิลปิ น
แห่งชาติ”