Page 44 - Culture2-2016

กีฬา การละเล่น

สุทัศน์ รุ่งฯ เรื่องและภาพ

ตงั้ เต

การ
ละเลน่ พน้ื บา้ นของไทยสว่ นใหญช่ ว่ ยใหเ้ ดก็ ๆ มรี า่ งกาย

แขง็ แรง แมจ้ ะมรี อยฟกชา้ ดา เขยี วหรอื หกลม้ หวั เขา่ ถลอกบา้ งกต็ าม

ขณะทเ่ี ดก็ ในยคุ ดจิ ทิ ลั ไมค่ อ่ ยมโี อกาสออกไปวงิ่ เลน่ สนกุ ๆ เหมอื นคน

รุ่นพ่อรุ่นแม่ เพราะโลกแห่งความหรรษาส่วนใหญ่ของเด็กสมัยน้ี

ไดย้ า้ ยเขา้ ไปอยโู่ ลกเสมอื นภายในหนา้ จอสเ่ี หลยี่ มเสยี แลว้ โอกาส

ทเ่ี ดก็ จะไดย้ ดื เสน้ กบั การละเลน่ แบบไทยๆ กบั เพอื่ นๆ จงึ มเี ฉพาะ

ตอนอยใู่ นสถาบนั การศกึ ษาเทา่ นน้ั เอง

มกี ารละเลน่ ดง้ั เดมิ ชนดิ หนงึ่ ทใี่ หท้ งั้ ความสนกุ สนานและชว่ ย

ฝกึ ทกั ษะหลายดา้ น แตเ่ ปน็ ทนี่ ยิ มในหมเู่ ดก็ ผหู้ ญงิ มากกวา่ เดก็ ผชู้ าย

“ตงั้ เต”
การละเลน่ ทวี่ า่ น้ี คอื ซงึ่ อาจมชี อื่ เรยี กอน่ื แตกตา่ งกนั ไปตาม

พนื้ ถนิ่ อาทิ กงิ กอ่ งแกว้ , ซกิ าแดะ๊ , ตาตบุ๊ , ตากระโดด (ในภาคเหนอื

ตอนลา่ ง) หรอื ตาตก๊ั อเี ตงิ่ (ในภาคอสี าน) แตห่ ลกั การเลน่ ไมแ่ ตกตา่ ง

กนั มากนกั คอื มกี ารโยนเบยี้ แลว้ กระโดดขาเดยี วขา้ มชอ่ ง