Page 23 - Culture2-2016
P. 23
กลองยาวภาคกลาง
กลองเป็นเคร่ืองดนตรีสาคัญและโดดเด่นในวงดนตรี หัวกลองยาวตกแต่งด้วยผ้าสีสดใสตัดเย็บเป็นระบาย
ของวัฒนธรรมแต่ละชนชาติ ซ่ึงกลองประเภทหนึ่งที่ชาวไทย และเป็นกระโปรงคลุมให้สวยงาม มีสายสะพายโยงท่อนหัว
คุ้นเคยกันดี คือ กลองยาว
และท้ายตวั กลองเอาไว้สา หรบั คล้องบา่ เพอื่ สะดวกในการเดนิ ตี
กลองยาวมีหลายขนาดข้ึนอยู่กับความเหมาะสมของผู้เล่น กลองยาวเปน็ กลองหนา้ เดยี วรปู รา่ งทรงยาวดา้ นลา่ งกลงึ
และท่ีสาคัญต้องมีการแต่งเพ่ิมเติมก่อนการใช้งานทุกครั้งด้วย เป็นรูปคล้ายปากแตร ตัวกลองทาจากไม้ท่อนใหญ่ นิยมใช้
“จา่ กลอง”
ไม้ขนุนเพราะมีเน้ือแข็งพอประมาณและไม่หนักมากนัก กลึง
ท่อนไม้ส่วนบนหรือหัวกลองให้มีลักษณะป่องกลมเป็นกระพุ้ง จ่ากลอง คือข้าวเหนียวบดผสมกับขี้เถ้าหรือบางสูตร
ขงึหน้ากลองด้วยหนงัววันยิมใช้หนงัวัวน้อยหรือววัรุ่นๆทยี่งัมีเป็นกล้วยตากอบนา้ผึ้งบดปั้นแปะไว้กลางหนังหน้ากลองเป็น
ความบางและนุ่มดึงหนงัหน้ากลองให้ตงึด้วยเชอืกส่วนกลาง พ้ืนที่กลมเล็กอยู่กึ่งกลางซึ่งจ่ากลองนี้ติดเพื่อปรับระดับเสียง
ของกลองถูกกลึงให้คอดแคบลงโค้งเว้าลักษณะคล้ายเอวเพ่ือ ปรับโทนเสียงของกลองให้ได้ตามต้องการรวมท้ังปรับเพื่อการ
รดี เสยี งจากภายในและเขา้ กบั ลา ตวั สว่ นเอวของผสู้ ะพาย สว่ นลา่ ง เข้าร่วมวงดนตรีท่ีมีกลองจานวนมาก ที่สาคัญคือทาให้เสียง
หรือส่วนท้ายหรือตีนกลึงขยายผายบานออกอย่างปากแตร กลองไพเราะกังวานย่ิงขึ้น และเม่ือเลิกเล่นเลิกวงแล้วจะขูด
หรือดอกลาโพงให้ขยายเสียงและเป็นตีนต้ัง ส่วนภายในตลอด จา่ กลองออก ใชผ้ า้ ชบุ นา้ ทา ความสะอาดใหค้ ราบเหนยี วหมดไป
ตัวกลองถูกกลึงกลวงเป็นโพรงตามรูปทรวดทรงภายนอก
ก่อนนา กลองไปเก็บรักษา
21
เมษายน-มถิ นุ ายน ๒๕๕๙
