Page 99 - Culture1-2016
P. 99
๒
“คือมันเร่ิมต้นด้วยวิธีคิดร่วมสมัยแต่สุดท้ายก็กลับเข้าไป ที่กรุงปราก สาธารณรัฐเช็ก เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๕๑ ซ่ึงนับเป็น
ทางานในทอ้งถน่ิ”นิมิตรกล่าว“ชว่งเรม่ิตน้ของเราเปน็เรอื่งของ การไปแสดงทต่ี่างประเทศเป็นคร้ังแรก
การแสวงหา เราได้เดินทางไปอยู่ในชุมชน ไปตามวัดวาอาราม “ตอนนนั้ เราคดิ วา่ ทา อยา่ งไรจะกา้ วขา้ มกรอบของความเปน็
ไดพ้ บเจอกบั ศลิ ปนิ ทอ้ งถน่ิ กเ็ ลยหลอ่ หลอมความเปน็ หนุ่ สายเสมา ไทยไปสู่สากล ถ้าต่างประเทศจะมีตัวละครอาภัพอย่าง Elephant
ขนึ้ อยา่ งเปน็ ธรรมชาต”ิ
man หรอื Phantom of the opera เราเลยนกึ ถงึ เจา้ เงาะ ถงึ แมข้ นบ
แบบสมมตเิทพจะทาให้เจ้าเงาะมีอิทธฤิทธ์ิเหาะเหินเดินอากาศได้
หนุ่ สายของไทยกา้ วสเู่ วทโี ลก
แต่พอเรามาตีความแบบมนุษยนิยมแล้วเจ้าเงาะน่าสงสารมาก
นบั จากกอ่ ตงั้ เมอื่ ปี ๒๕๓๘ คณะละครหนุ่ สายเสมากา้ ว เพราะตอนอยู่ในหอยสังข์ก็ไม่กล้าออกมา หรือพอออกมาแล้วก็
ยา่ งผา่ นชว่ งเรมิ่ ตน้ ของการแสวงหาตวั ตน สะสมประสบการณ์ พบเหตุการณ์มากมาย หรือพอได้ใส่ชุดทองแทนที่จะไปอวดคนอื่น
จากเวทีแสดงครั้งแล้วครงั้เล่าจนเริม่เป็นท่ีรู้จักในวงกว้าง
ก็เอาชุดเงาะมาครอบอีกเราเลยตีความว่าเป็นวรรณกรรมของ
เนอื้ เรอ่ื งทนี่ า มาแสดงละครหนุ่ นนั้ มที ง้ั บทละครทเ่ี ขยี น ตัวละครท่ีหวาดระแวงโลกภายนอก ทว่าในที่สุดก็ทลายกาแพง
ขน้ึ ใหม่ และนา มาจากวรรณกรรมพน้ื บา้ นของไทย ทวา่ ผา่ นการ ความกลัวได้ เพราะเชื่อมั่นว่ามีคนท่ีรักรออยู่ ก็คือแม่ของเขาและ
ตคี วามใหมใ่ หม้ คี วามสอดคลอ้ งกบั สถานการณข์ องโลกปจั จบุ นั รจนา”
กระท่ังก้าวข้ามขอบเขตความเป็นไทยไปสู่ความร่วมสมัย การตีความวรรณกรรมไทยด้วยมุมมองใหม่ท่ีสามารถ
ในระดบัสากล
จับใจผู้ชมระดับสากลทาให้ในครั้งนั้นละครหุ่นสายเรื่อง
ดังเช่นในละครหุ่นเร่ือง“เจ้าเงาะ”เม่ือครั้งท่ีทาง “เจา้เงาะ”ได้รับรางวัลTheMostPoeticCreationofPuppet
คณะได้รับเชิญไปร่วมใน “เทศกาลละครหุ่นนานาชาติ”
Art Prague 2008 อย่างน่าช่นื ชม
97
มกราคม-มนี าคม ๒๕๕๙
