Page 31 - Culture1-2016
P. 31
๒
๓๔
ลเิ กในยคุ “เชอื่ ผนู้ า ชาตพิ น้ ภยั ” แมย่ ก-แฟนคลบั
เมื่อจะเป็นลิเกในยุค“เช่อืผ้นูาชาติพน้ภยั”สมัย อีกหนึ่งกลุ่มผู้ชมสําาคัญที่อยู่คู่กับคณะลิเกเสมอมา
จอมพลป.พิบูลสงครามก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับระบบใหม่ คือแม่ยกผู้เป็นทั้งกําาลังใจและสนับสนุน“รายไดพ้เิศษ”
เพราะมีพระราชกฤษฎีกากําาหนดวัฒนธรรมทางศิลปกรรม สําาหรับคนลิเก ที่คอยติดตามคณะลิเกในดวงใจไปทุกหนแห่ง
เกี่ยวกับการแสดงละคร พ.ศ. ๒๔๘๕ แบ่งการละครของไทย ที่เปิดการแสดงชนิดติดขอบเวที นอกจากจะให้พวงมาลัย
ออกเปน็ ๓ ประการ คอื อปุ รากร นาฏกรรม และนาฏดนตรี ลเิ ก หรือให้ดอกไม้เป็นน้ําาใจแล้ว บางคนอาจจะให้ในรูปแบบ
ถกู สั่งหา้ มเพราะไม่เหมาะกบั วฒั นธรรมไทยในสมยั นนั้ ทาํา ให้ ทรัพย์สินเงินทอง โดยทําาเป็นพวงมาลัยติดแบงก์ เมื่อจะมอบ
ลิเกจําาต้องเปลี่ยนการเรียกชื่อมาเป็นนาฏดนตรี บรรดาลิเก ให้นักแสดงก็จะเย็บเข้ากับเสื้อผ้าของนักแสดงลิเก จะเป็น
ทงั้หลายตอ้งสอบผา่นเกีย่วกบัความรดู้า้นนาฏศลิปท์ีจ่ดัสอบ พวงใหญ่พวงเล็กขนาดใดก็ขึ้นอยู่กับกําาลังทรัพย์ของแม่ยก
โดยกรมศิลปากรเพื่อออกบัตรประจําาตัวเทียบเท่าศิลปิน และ เป็นสําาคัญ แม่ยกบางรายผูกพันเหนียวแน่นชนิดตามดูตาม
ผมู้ บี ตั รเทา่ นนั้ จงึ มสี ทิ ธเิ์ ลน่ ลเิ กเปน็ อาชพี ได้ การเปลยี่ นแปลง
เชียร์กันเป็นสิบๆ ปีจนนับถือกันเป็นญาติสนิทกับนักแสดง
ที่สําาคัญในยุคนี้ คือ การใช้ชายจริงหญิงแท้ในการแสดง
ลิเกไปเลยก็มี
29
มกราคม-มนี าคม ๒๕๕๙
