Page 20 - Culture1-2016
P. 20
หมี่เซิน ศูนย์กลางของ
อาณาจักรจามปาโบราณ
ถน่ิ ฐานจาม ชวา มลายโู บราณ
หรือ จามปา คือชาวมลายูโบราณและรวมถึงชาวชวาด้วย
“จาม”
ชนพื้นเมืองดั้งเดิมบนแผ่นดินแถบถิ่นตอนใต้ของประเทศไทย ถึงมาเลเซีย
ตลอดจน สิงคโปร์ อินโดนีเซีย กระทั่งดินแดนชายฝั่งทะเล หมู่เกาะแห่ง
มหาสมุทร ทั้งมหาสมุทรอินเดียและมหาสมุทรแปซิฟิก ชาวจามปาขยาย
ดินแดนอยู่อาศัยออกทะเลกว้างไกลไปจนถึงหมู่เกาะฮาวาย พวกเขาเคย
รงุ่ เรอื งเฟอื่ งฟจู นตงั้ เปน็ อาณาจกั รทยี่ งิ่ ใหญม่ าแลว้ หลายนาม หลายศนู ยก์ ลาง อยา่ ง
เช่น อาณาจักรจามปา ซึ่งในปัจจุบันถูกแบ่งเป็นเขตประเทศเวียดนาม ประเทศลาว และ
ประเทศกมั พชู า อาณาจกั รศรวี ชิ ยั ทคี่ รอบครองตงั้ แตห่ มเู่ กาะสมุ าตรา ชวา บาหลี คาบสมทุ ร
มลายใูนเขตหลายประเทศของกลุ่มอาเซียนขึ้นมาถึงนครศรีธรรมราชและนครปฐมในเขต
ประเทศไทย
ศาสนาพราหมณ-์ ฮนิ ดู เคยครอบครองวถิ ชี วี ติ และปรชั ญาของชาวจามปาหรอื ชาว
มลายโู บราณมากอ่ นทพี่ วกเขาจะหนั ไปนบั ถอื ศาสนาอสิ ลามในปจั จบุ นั ชาวจามปาไดส้ รา้ งหลกั ฐานการครอบครองในดนิ แดน
แถบนมี้ ากอ่ นใคร ดงั ปรากฏเทวาลยั และปราสาทหนิ รปู แบบตา่ งๆ โดยเฉพาะอาณาจกั รจามปาตามชายฝงั่ ทะเลของเวยี ดนาม
หมเ่ี ซนิ คอื ความยง่ิ ใหญท่ ห่ี ลงเหลอื ของชาวจามปา อยู่ในเขตจังหวัดกวางบินห์ ภาคกลางของประเทศเวียดนาม
“หมเ่ี ซนิ ” คือกลุ่มปราสาทหินแบบพราหมณ์-ฮินดู คือศูนย์กลางของอาณาจักรจามปา สมัยพระเจ้าภัทรวรมันที่ ๑ พระองค์
คือปฐมกษัตริย์ ตั้งแต่ก่อนพุทธศตวรรษที่ ๑๐ การสร้างศูนย์กลางแห่งอาณาจักรนี้ก็เป็นไปตามแบบแผนและคติอย่าง
ชาวพราหมณ์-ฮินดูโบราณ มีองค์ประกอบหลายอย่างที่สังเกตได้ชัดเจน อาทิ ขุนเขาสูงใหญ่เสียดฟ้าเปรียบดั่งเขาพระสุเมรุ
และมีต้นน้ําาลําาธารอันอุดมสําาหรับประกอบพิธีกรรมก่อนที่จะแจกจ่ายน้ําาสะอาดศักดิ์สิทธิ์แก่ประชาชนทั่วอาณาจักร
18
