“... ตามถนนผู้คนช่างมากมายเสียจริงๆ ที่ถนนราชดำเนินกลาง
ราษฎรเข้ามาใกล้จนชิดรถที่เรานั่งกลัวเหลือเกินว่าล้อรถของเรา จะไปทับแข้งขา
ใครเข้าบ้าง รถแล่นฝ่าฝูงคนไปได้อย่างช้าที่สุด ถึงวัดเบญจมบพิตร
รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง ตามทางที่ผ่านมาได้ยินเสียงใครคนหนึ่งร้องขึ้นมา
ดังๆ ว่า อย่าละทิ้งประชาชน อยากจะร้องบอกเขาลงไปว่า
ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะละทิ้งอย่างไรได้
แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว...”
พระราชนิ
พนธ์
พระบาทสมเด็
จพระเจ้
าอยู่
หั
ว
“เมื่
อข้
าพเจ้
าจากสยามสู่
สวิ
ส”
ในหนั
งสื
อวงวรรณคดี
ฉบั
บเดื
อนสิ
งหาคม พ.ศ.๒๔๙๐
พระราชดำรั
ส