Page 3 - arg52

วารสารวัฒนธรรมไทย
ร้อยถ้อยความคิด
๑ มื อนั้นเคยไกวเปลเคยเห่กล่อม
เปลี่ ยนผ้าอ้อมและคอยเช็ดน้ำตาให้
หิวก็ป้อน ร้อนก็พัด หยาดละไม
อ้ อนก็ไล้ด้วยรักจนหลับตา
ตาคู่นั้นอาทรอ่อนโยนนัก
ในความรักมีแต่ให้ แต่ห่วงหา
ให้ อภัยให้ทั้งหมดตลอดมา
มีแต่กรุณาชั่วกาลนาน
ใจดวงนั้นหนอหนักแน่ นนัก
หลั่งรินความรักสวยสะอ้าน
ใจที่สื่อความหมายแห่งสายธาร
เป็นฉะนี้นิรันดร์กาลก็คือใจ
คื อทั้งหมดที่ประมวลความเป็นแม่
มีรักเป็ นกระแสอันหยาดใส
คืออ้อมกอดอันกรุ่นแม้ห่างไกล
หนึ่ งเดียวแห่งการให้ตลอดมา
ชีพร้อนก็เป็นน้ำอันฉ่ำเย็ น
มืดมนก็เป็นแสงอุษา
เป็นทิพย์อุ ทกธาร ณ กาลเวลา
เป็นมหาประภาคารแห่งวารวัย...
แม่...
ประพันธ์โดย อดุล จันทรศักดิ์
ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ปีพุทธศักราช ๒๕๕๑
๒ ร่ำริ นความหลังให้รำลึก
ย้อนความรู้ สึกแห่งยุคสมั ย
ผ่านปี แต่ละภาพก็ ผ่านไป
เป็นภาพแม่ภาพใหม่ล่วงวัยชรา
รอคอยมือที่ย้อนมาเอื้ออาทร
คอยปลอบ หรือคอยป้ อนด้วยห่ วงหา
คอยมื อมากุมมือเคยไล้มา
แตะแต้ มหน้าตาด้วยห่ วงใย
คอยจะพบดวงตาอันเต็มตื้น
ในค่ำในคืนที่ป่วยไข้
คอยปลุ กคอยปลอบประโลมใจ
เหมือนที่แม่เคยปลอบในวันเมื่อวาน
รอคอยหัวใจลูกที่ เปี่ยมรัก
หวังว่าจักมีเวลากลับมาบ้าน
หยาดใจมาให้ จิบประจงจาร
เหมือนย้อนทวนสายธารแห่งหัวใจ
...คิดถึงแม่ อยากจะได้กลับไปกราบ
ไปย้ อนภาพรักอันนิ รันดร์สมัย
ด้วยชีวิตที่เดินทางมากว้างไกล
ไม่ พบใครที่รักเราเท่าแม่เลย...